ณ.ประเทศนิวซีแลนด์ .....เช้าวันใหม่ของการเริ่มต้นกับชีวิตใหม่ๆเกิดขึ้นที่นี่ ............
ตุ๊บๆๆๆๆๆ สายล่ะไม่ทันรถรอบ 7.30 น แน่เลย ตูจะทำไงดี วิ่งลงบันไดแบบไม่คิดชีวิตไปที่โต๊ะทานข้าวหยิบขนมปังเข้าปาก ตามติดปด้วยนมสด 1แก้ว เป็นการลลายขนมปังในปากไปในตัว หยิบข้าวกล่องพร้อมด้วยแครรอท 1 อัน ใส่ลงกระเป๋าทันที่ แล้วก็วิ่งสุดชีวิตให้ทันรถประจำทาง เข้าเมืองไปโรงเรียน..
..เหลือบมองนาฬิกาที่มือ กำ กูจะทันไหมเนี่ย อีก 5นาทีสุดท้าย ยังไม่ถึงโค้งบ้านหลังสีฟ้าเลย ... แฮ่ะๆๆๆๆเหนื่อยฉิบเป๋ง.... ยกข้อมือ อีก 2 นาที โอ้วววพระเจ้า พ้นบ้านมันมาแล้ว ถนนใหญ่ อยู่ข้างหน้า ทัน กูต้องทันมันเห็นแล้ว รถมันมาแล้ว รอให้กูข้ามไปไฟแดงไปก่อนนะ แล้วมรึงค่อยแดง ไม่งั้นกูไม่ทันแน่ พระเจ้าช่วยลูกด้วยไม่งั้นกูนั่งรอรถอีก 45 นาที มีหวัง กูแข็งอยู่แถวนี้แหละ
. ฟั......กก...สาดดดดดดดดดดดเอ้ย...!!! กูยังไม่ทันสั่งมรึงแดงทำแป๊ะอารัยว่ะ..... ดูดิ รถอยู่หน้ากูเนี่ย คนขับแมร่งก็เชี้ยยยยย ..... เหงกูรอไฟแดงอยู่ แมร่งก็ไม่รอเชี้ย..เวร และ กำ 45 นาทีที่ทรมานมาถึงล่ะ
