ปั๊มกูหาย

หนึ่งทุ่มของเมื่อวาน เสียงโทรสับดังตามสาย ฮัลโหล หวัดดีค่ะ

ฮัลโหล เสียงนุ่มๆ  ดังมาตามสายกระทบเข้าโสตประสาทซีกขวา

"อ้าวววว !! พี่โจ๋ที่รักเองหรือค่ะ "  มีอารัยหรือป่าว โทรมามีไรให้ช่วยเหลือ

"ไม่มีอะไร เค้าหิวข้าว"

แล้วทำไมไม่ไปกินล่ะ โทรมาจะอิ่มไหม

อืมม กำลังขับรถไปกินอ่ะ ว่าจะกินบะหมี่หมูแดงสักหน่อย วันนี้อยาก

อ้าววว

" ทำบาปแล้วไหมล่ะตาโจ๋ แล้วจะมาบอกทำไม คนยิ่งอยากอยู่ หากินก็ยาก"

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวสั่งให้แล้ววางไว้ข้างๆให้"

กำ จะจุดธูปบอกหรอคนอยู่ทางนี้จะกินถึงป่าวหว่า แต่ก็ยังดีได้ยินเสียงโซ๊ยเตี๋ยวก็ยังดี

ตาโจ๋กินบะหมี่หาได้เกรงใจไม่ แถม ตบด้วยเบียร์ หนึ่งขวด กินเสร็จแทนที่จะกลับบ้าน ไม่ ยังตาโจ๋ยังไม่หยุดด้วยการไปเที่ยวต่อและกินเหล้าแค่นั้นไม่หน่ำใจ ตาโจ๋ ขับรถเปลี่ยนร้านไปเรื่อยๆ

เนื่องจากกลับบ้านไม่ได้ ตำรวจตั้งด่าน หุหุหุหุหุหุ กำ และ ก็ กำ ของตาโจ๋

วนรถกลับหน้ามุ่งตรงไปแหล่งบรรเทิงต่อ ว่าจะแวะเข้าปั๊ม

"เวร.. ปั๊มกูหาย อ้าวววว เราได้ยินเช่นนั้นก็ตอบกลับไปว่าใครเอาปั๊ม ตาโจ๋ไปซ่อนหรอ

ตาโจ๋ยังบ่นพึมพัม "ปั๊มกูหายไปไหนว่ะ"

ตาโจ๋ เมาก็ไปนอนอย่างอแงไม่ดีคุยไปมาเหลือบมองนาฬิกา กำ ของน้องดง  นี่ก็ตี 4 อย่างไม่น่าเชื่อ คนเมาจะเป็นได้ขนาดนี้
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก

เงินหมดโทรศัพท์ตัด ไม่รู้ชะตากรรมพี่โจ๋ของน้องดงว่าจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรบ้างตอนนี้



พระอาทิตย์อัสดง เขียน สิบแปดนาฬิกา วันที่ เท่าไรหว่าจำไม่ได้กำลังเมาเหมือนกัน