๐ ในคิดถึง ๐ กลบทนกกางปีก



วันผันผ่านผ่านผันพลันคิดถึง
ยังตราตรึงตรึงตาพาเคลิบเคลิ้ม
ติดอุ่นไอไออุ่นกรุ่นคอยเติม
เพียงแรงเสริมเสริมแรงแสงจันทรา

หอมกลิ่นกายกายกลิ่นที่ชินนั้น
ให้คงมั่นมั่นคงหลงโหยหา
จวบรุ่งเช้าเช้ารุ่งรุ้งทิวา
พลันโรยราราโรยโอ้ยอ่อนใจ
(พระอาทิตย์อัสดง)


ยังคิดถึงถึงคิดยังคิดถึง
ความรักซึ่งซึ่งรักมิผลักใส
ถึงคอยอรอรอคอยอย่าน้อยใจ
โปรดยิ้มไว้ไว้ยิ้มเปรมปริ่มทรวง

คิดถึงน่าน่าถึงคิดถึงน่า
เจ้าคอยท่าท่าคอยมิน้อยห่วง
ในตาจ้องจ้องตาสุดาดวง
ถึงเลยล่วงล่วงเลยมิเคยเลือน
(กามนิต)


 เฝ้าห่วงใยใยห่วงเฝ้าห่วงใย
ยังใส่ใจใจใส่ไม่คล้อยเคลื่อน
ยังจำจดจดจำคอยย้ำเตือน
มิแชเชือนเชือนแชแปรรักเรา

ยากหักใจใจหักยากหักใจ
แนบความในในความเมื่อยามเหงา
ยังคิดถึงถึงคิดติดนานเนา
ยังคงเฝ้าเฝ้าคงหลงแต่คอย
(พระอาทิตย์อัสดง)


ในคิดถึงถึงคิดในคิดถึง
ฝากคำซึ้งซึ้งคำมาย้ำบ่อย
คือคิดถึงถึงคิดมินิดน้อย
แค่นิดหน่อยหน่อยนิดคิดถึงกัน

ถึงวนเวียนเวียนวนไม่พ้นคิด
ด้วยมีจิตจิตมีถึงที่หวั่น
จึงวนเวียนเวียนวยไม่พ้นวัน
คิดเหหันหันเหในเล่ห์คิด
(กามนิต)


ฝากความนัยนับความฝากความนัย
สุดหวั่นไหวไหวหวั่นนั่นแอบแฝง
เพราะเล่ห์รักรักเล่ห์ร้อยเล่ห์แรง
มิอับแสงแสงอับยากดับลง

จึงวนเวียนเวียนวนจึงวนเวียน
ร้อยเล่ห์เกวียนเวกวียนเล่ห์เล่ห์รักหลง
สุดหักห้ามห้ามหักปักใจปลง
ใจขอตรงตรงขอรอพี่ยา
(พระอาทิตย์อัสดง)


ไม่สัมผัสตรงไหนไม่สัมผัส
เพียงใจชัดชัดใจในปรารถนา
ใช่ร้อยเล่ห์เล่ห์ร้อยถ้อยวาจา
ก็ล้ำค่าค่าล้ำมาจำนรร

ถึงวนเวียนเวียนวนถึงวนเวียน
ก็เฝ้าเพียรเพียรเฝ้าสองเราฝัน
สบสองหน้าหน้าสองมามองกัน
กลนี่นั่นนั่นนี่ไม่มีกล
(กามนิต)


ให้สัมผัสตรงไหนให้สัมผัส
จงแน่ชัดชัดแน่แท้ทุกหน
สุดหวั่นไหวไหวหวั่นสั่นกมล
อยากยินยลยลยินรินดวงมาน

อยากเรียงรายรายเรียงเพียงอักษร
ใจเว้าวอนวอนเว้ากระเซ้าผ่าน
อยากสบตาตาสบสยบกาล
แม้วันวานวานวันมิผันแปร
(พระอาทิตย์อัสดง)


"นกกางปีก"ปีกกางแพนหางพร้อย
เป็นกลร้อยร้อยกลให้ยลแง่
เล่นรู้เรียนเรียนรู้เข้าสู่แด
ให้แน่วแน่แน่แน่วในแนวทาง

ในคิดถึงถึงคิดไม่ผิดแน่
แม้นโศกแปรแปรโศกสู่โลกกว้าง
ควรหน่อยนิดนิดหน่อยควรปล่อยววง
แก้มนวลปรางปรางนวลแย้มชวนชม

ถึงห่างไกลไกลห่างถึงต่างบ้าน
ยังแว่วหวานหวานแว่วเสียงแจ้วสม
ใจถนอมนวลนสลถนอมอย่าตรอมตรม
ตาเขียนคมคมเขียนมาเรียนกลอน
(กามนิต)


ขอเพียรรักรักเพียรขีดเขียนอ่าน
อาจเนิ่นนานนานเนิ่นยากเกินสอน
อยากร้อยคำคำร้อยถ้อยอาวรณ์
อย่าจากจรจรจากพรากดวงใจ

ยังคงมั่นมั่นคงในดงกลอน
เพียงออดอ้อนอ้อนออดทอดไฉน
แม้พร่ำเพ้อเพ้อพร่ำจนฉ่ำนัย
หวังเพียงใช่ใช่เพียงอยู่เคียงกัน

หลังม่านหมอกหมอกม่านผ่านราตรี
คืนหนึ่งนี้นี้หนึ่งยังตรึงฝัน
มานซ่อนเร้นเร้นซ่อนอ้อนรำพัน
อย่าแปรผันผันแปรจงแน่ใจ
(พระอาทิตย์อัสดง)


บทกลอนด้นสด พระอาทิตย์อัสดง & กามนิต  ขอขอบคุณคุณพี่กามนิตด้วยค่ะ สำหรับกลอนบทนี้