กริ๊งๆๆ .... เสียงโทรศัพท์ดัง ฮัลโหล ที่รักหรอ เตรียมกับข้าวด้วยอีก 10 นาที จะถึงบ้านแล้ว แค่นี้นะ แล้วเดี๋ยวเจอกัน
รีบลุกไม่จัดเตรียมอาหาร จานชามวางพร้อมทานได้เลย
เสียงลูกบิดประตู รีบเดินไปรีบกระเป๋า พร้อมกับถามว่า เหนื่อยไหมค่ะวันนี้
"เหนื่อยนิดหน่อย หิวมากกว่า"
จัดเตรียมเสร็จแล้วคะ ล้างมือแล้วทานได้เลย "เดินเข้าบ้านไม่คิดจะหอมแก้มหน่อยเลย" เฮ้ออ .. ทำใจล่ะไม่ใช่พึ่งเป็น ก็เป็นมานานจนชินซะงั้น
หลังจากทานข้าวเสร็จ คุณที่รักก็เดินไปที่ระเบียงพร้อมกับเมียหลวง ปากประกบปาก บดเบียด ดูดเข้าออกอย่างเมามันส์ ทำให้คนที่เป็นเมียน้อยอย่างเราอดที่จะ เก็บความโมโหเอาไว้ไม่ไหว
"ฉันจะทนต่อไปไม่ไหวแล้วนะ" เห็นตำตาแบบนี้เราจะทนต่อไปได้อย่างไร เราควรจะทำกับชีวิตยังไงดี แต่ได้คิดอยู่ในใจ ก้มหน้าเก็บจานชามไปล้าง
แค่นั้นยังไม่พอ คุณที่รักยังไม่หยุดแค่นั้น เดินเข้าไปในห้องส่วนตัวพร้อมกับเมียคนที่สอง มันเหมือนเครื่อง ออโตเมติค ที่เปิดปุ๊ป ติดปั้บ ยังไงยังงั้น หน้าต่อหน้าชนกัน พร้อมกับกด และกระแทก เสียงดังจนทำให้รู้สึกอึดอัด จนบอกไม่ถูก อยากจะเข้าไปในห้องและ กระชากทั้งสองให้ห่างจากกัน แต่ฉันก็คงทำได้แค่เพียง นั่งดูหนังละคร อย่างเงียบๆ และเดียวดาย
ตอนนี้ก็ได้เวลาเที่ยงคืนแล้ว คุณที่รักอันเป็นที่รัก ก็ยังไม่คิดจะนอนกับฉัน หันไปหา เมียน้อยคนที่สามอย่างไม่ลังเล รูปร่าง ของเธอมันคงชั่งถนัดมือ กระชับรับกับมือ นิ้วโป้งของสามีได้คลึงไปที่สองปุ่ม อย่างเมามันส์ และไม่คิดจะหยุด การสัมผัส แบบนั้นแหละที่ฉันต้องการที่สุด
แต่ไม่เคยได้เลย ฉันต้องหลบไปในห้องนอน รอเวลาที่จะถึงคิวของฉันบ้าง มันเป็นอย่างนี้ทุกวัน และฉันก็ไม่เคยได้ เหมือนอย่างที่ เมียสาม ของสามีฉันได้รับ
วันพรุ่งนี้ ฉันจะพูดกับสิ่งที่ฉันต้องการมาตลอด ที่รัก เมื่อไหร่คุณจะจูบฉันอย่างดูดดื่ม เหมือนที่คุณดูดบุหรี่บ้างค่ะ และฉันอยากให้คุณจ้องหน้าฉันใกล้ๆ เหมือนอย่างที่คุณนั่งอยู่หน้าจอคอมทุกวัน และฉันต้องการสัมผัสและไออุ่น จากคุณ อย่างที่คุณให้กับรีโมท เกมเพลย์ทู บ้างล่ะค่ะ
ความรู้สึกของเมียน้อย คนที่ 4 อย่างฉัน คงได้พูดกับสามีสักวัน
"คงได้แต่คิด จะเข้าปีที่ 11 ล่ะ ชาชิน"
พระอาทิตย์อัสดง
ขีดเขียฯ 20 กันยา 2554 / 21.59 น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
กรุณาใช้คำสุภาพในการโพสต์แสดงความคิดเห็น