~ เหนือน้ำค้าง ~

ยะย้อยหยาดร่วงรด-จรดพื้น
แผ่วลมรื่นชื่นปรุงยามรุ่งสาง
อุษาอุ่นกรุ่นหวนอาบอวลทาง
คละน้ำค้างพร่างพริบระยิบพราย

รังสิมันต์สาดแสงแจ้งทั่วหล้า
แหล่งธาราวาววับรับเฉิดฉาย
บุปผชาติเฟื่องจรุงฟุ้งกระจาย
หวามมิวายหมายครองคล้องนภา

หยาดหนึ่งหยดพิรุณละมุนเอื้อ
จารจุนเจือเผื่อแผ่แด่-วหา
จึงหลั่งไหลสู่ดินถิ่นพนา
มวลมัจฉาเริงร่ายรำบายจินต์

พระอาทิตย์อัสดง