วันจันทร์ที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

~ คือใจนี้ไม่รู้ ~



คือไม่รู้ว่าใจนี้ไม่รู้
คือไม่สู้สันทัดจัดอักษร
คือมันฟุ้งซ่านเศร้าก่อนเข้านอน
คือออดอ้อนกับดาวเหงาจังเลย

จึงละเลงเร่งวางกลอนอย่างขำ
จึงละคำงดงามตามใจเผย
จึงละเลียดเบียร์แก้วแล้วก้มเงย
จึงหลับเลยลืมตื่น มาชื่นวัน

กามนิต
๑๙ ก.พ.๕๕


คือใจผู้สู้กลอนจักอ้อนฝัน
คือมันมุ่งฟุ้งเฟ้อเพ้อถึงจันทร์
คือเฝ้าฝันพันดาวพราวชมเชย

จึงละเลงเพลงกานท์สานสัมพันธ์
จึงรำพันวันนี้มีเฉลย
จึงละเมียดละม้ายคล้ายคนเคย
จึงได้เผยเอ่ยคำ มิร่ำไร


พระอาทิตย์อัสดง
๒๐ก.พ.๕๕

* ขอขอบคุณ คุณกามนิตมา ณ.ที่นี่ด้วยคะ *

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

กรุณาใช้คำสุภาพในการโพสต์แสดงความคิดเห็น