๗๗/๗ หมู่บ้าน ๗ บ้านใจคอย
ต. นางครวญ อ.รัญจวน
จ.รำพันบุรี ๗๗๗๗๗
ถึงพี่ชายคนดีที่คิดถึง
ยังคะนึงจึงส่งลงอักษร
หยิบกระดาษปาดน้ำตาใจอาวรณ์
ต้องทอดถอนก่อนจากพรากกันไกล
ขอน้องย้ำแน่นหนักรักเสมอ
สายตาเหม่อเพ้อพร่ำร่ำหวั่นไหว
เฝ้าขีดเขียนเพียรเหน็บเจ็บข้างใน
ร้าวฤทัยใจนี่ที่ทรมาน
อยากให้พี่ดูและและรักษา
ดวงชีวาของน้องต้องกล้าหาญ
อยู่ให้ได้ไร้กันเหมือนวันวาน
แม้คืนผ่านกาลนี้ที่ล่วงเลย
น้องจะเก็บรักเราดั่งเงาติด
จะคอยคิดถึงกันพลันเฉลย
ใจน้องนี้มีให้เหมือนอย่างเคย
ไม่ละเหยลอยลับกับสายลม
แต่วันนี้น้องลาพาใจเจ็บ
เอาไปเก็บเหน็บไว้ไกลขืนข่ม
รอวันใหม่ใจน้องไม่ตรอมตรม
กลับมาห่มชมรักปักดวงใจ
พระอาทิตย์อัสดง
กลอนเพราะ ภาพก็สวยนะค่ะ
ตอบลบ