วันศุกร์ที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2554

๐ แต่ละเกล็ดเม็ดทราย ๐


 
๐ แต่ละเกล็ดเม็ดทราย ๐


แต่ละเม็ดเกล็ดเกล็ดดั่งเพชรงาม
แต่ละยามตามแรงแสงตอนบ่าย
แต่ละวันผันเปลี่ยนเวียนกลับกลาย
แต่ก็หายคล้ายลับหวนกลับคืน

๐ ขาดใจให้ขาดกัน ๐



๐ ขาดใจให้ขาดกัน ๐

อ่านลำนำคำรักว่ามักหวาน
เหมือนว่าปานหัวใจใครจะขาด
ลงอักษรกลอนรักปักใจบาด
ได้แต่ปาดน้ำตาพากล่ำกลืน

๐ ใครหนึ่งคน ๐


  ยามค่ำคืนตื่นนอน  วอนอย่าหน่าย
จะเวียนว่ายกายใจ  ใฝ่เฉลย
แค่นัดเดียวเกี่ยวไว้  ให้เหมือนเคย
จะคอยเผยเปลือยใจ  ในวาจา

๐ หมดสิ้นทุกสิ่งอย่าง ๐



หมดสิ้นทุกสิ่งอย่าง

อนาคตยังไกลไม่อยากฝัน
อยู่เพื่อวันนี้ก่อนผ่อนหวั่นไหว
หากว่ามีเรื่องร้ายหมายสิ่งใด
กระทบใจให้เตรียมเจียมตัวตน

๐ ค่าเพียงดิน ๐



มาจากดิน จึงมีค่า แค่เพียงดิน
น้ำหลั่งริน รดลง คงไหวหวั่น
เย็นชุ่มฉ่ำ ย้ำใจ ในทุกวัน
แม้ค่านั้น เพียงดิน มิสิ้นไป

๐ เจ็บ ๐




เจ็บเพียงนี้มีใครไหนอยากลอง
เจ็บครั้งสองตรองไว้ให้เสมือน
เจ็บเจียนตายกายช้ำย้ำคอยเตือน
เจ็บมาเยือนเหมือนเก่าเศร้าเกินทน

๐ เล่ห์รัก ๐




 

หากเจ็บปวดรวดร้าวหนาวกมล
หากทุกข์ทนหม่นหมองร้องโหยหา
หากความคิดติดแนบแอบสายตา
หากเวลาพาเศร้า เหงาจับใจ

๐ สุดรัก ๐




... สุดรัก ...
ด้วยศรปักมัดทรวงดวงไฉน
ถูกกลกามตามลวงถึงทรวงใน
ร้อนหวามไหวใจคนถึงรนราน

๐ นัยรักเอย ๐


 
แทนสายใยใจนี้ที่ห่วงหา
แทนสายตาวาจาว่าเศร้าสร้อย
แทนสัญญาพารักสลักรอย
แทนคำน้อยร้อยใจให้ผูกพัน

วันอาทิตย์ที่ 25 กันยายน พ.ศ. 2554

.~ คนเล่นของ ~.



. ๐ คนเล่นของ ๐ .  



เสกคาถาโอมเพี้ยงเอียงมาหลง
อัสดงลงมนต์เป่าจนทั่ว
ทั้งหนุ่มสาวหน้าไหนไม่ต้องกลัว
มีให้ชัวร์เรียงรายกายเข้ามา

-๐ มนุษย์หนอ ๐- (3)

 
 
.๐ มนุษย์หนอ ๐. (3)


~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

มนุษย์หนอเหตุใดถึงใจแคบ
ไม่มีแบบคุณธรรมนำสร้างสรรค์
มนุษย์หนออวดตนกลประชัน
คนเก่งจริงเขานั้นไซร้ไม่อวดตัว

.~ มนุษย์หนอ ~. (1)


 
.๐ มนุษย์หนอ ๐. (1)


"มนุษย์หนอ"เจ็บแสบใจแคบนัก
วาจามักเชือดเฉือนเหมือนคมมีด
คอยทิ่มแทงแยงใจดั่งเข็มฉีด
น้ำคำกรีดดีดดิ้นให้สิ้นใจ

๐ พระอาทิตย์อัสดง ๐


 
* พระอาทิตย์อัสดง *


พระอาทิตย์อัสดงตรงขอบฟ้า
ท้องนภามาเปลี่ยนเวียนสีสัน
อาทิตย์เคลื่อนเลื่อนลอยคล้อยตามวัน
ต้องแปรผันพลันลับดับลาไกล

วันอังคารที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2554

*-*โหยหาหากเหว่ว้า*-*



โหยหาหากเหว่ว้า...หวามไหว
เกินกว่าเก็บกดไกล...กู่ก้อง
แรงรักร่ำรำไร...โรยร่วง
ครวญคร่ำเคลียคลอคล้อง...ครั่นคร้ามใครเคย


*****************


พระอาทิตย์อัสดง




วันพฤหัสบดีที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2554

.~ มนุษย์หนอ ~. (2)





มนุษย์หนอก่อร่างสร้างกำเนิด
แสนประเสริฐเกิดมาอาศัยอยู่
อย่าทำตัวมัวเมามุดในรู
โปรดจงดูผู้คนปนเปไป

.~ รสธรรมค้ำใจ ~.


หวังเพียงตนค้นคิดประดิษฐสร้าง
ใจเป็นกลางทางเดินเกินสุกใส
มีธรรมาพาจิตสนิทใน
ด้วยฝักใฝ่ในรสแห่งกฎกรรม

*-* รักเร่าร้อน *-*




รักเหมือนฝันเร่าร้อน...เหิมเกริม
กายสั่นสะท้านเสริม...ส่งให้
ลมรักเล่ห์คอยเติม...จรุงแต่ง
ทุกสิ่งอยากมอบไว้...ชั่วฟ้ามลาย

วันพุธที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2554

~* Letter *~



๗๗/๗ หมู่บ้าน ๗ บ้านใจคอย
ต. นางครวญ  อ.รัญจวน
จ.รำพันบุรี ๗๗๗๗๗

ถึงพี่ชายคนดีที่คิดถึง
ยังคะนึงจึงส่งลงอักษร
หยิบกระดาษปาดน้ำตาใจอาวรณ์
ต้องทอดถอนก่อนจากพรากกันไกล

.~ เสียงรำพัน ~.




เสียงรำพันมั่นไว้ใจเราสอง
ให้ใฝ่ปองครองคู่มิรู้หาย
ขอสัญญาด้วยรักจักมิคลาย
มิแหนงหนายหมายมั่นไม่ผันแปร

~. น้ำตาเทียน .~



จุดเทียนไขใยเศร้าเหงาในทรวง
ใจทั้งดวงห่วงพี่ไม่หนีหาย
โอ้น้ำตาพาไหลใจมลาย
อยู่เดียวดายกายเหงาใต้เงาจันทร์

~. ในคิดถึง .~



《 * ในคิดถึง * 》


ขอเพียรรักรักเพียรขีดเขียนอ่าน
อาจเนิ่นนานนานเนิ่นยากเกินสอน
อยากร้อยคำคำร้อยถ้อยอาวรณ์
อย่าจากจรจรจากพรากดวงใจ

ยังคงมั่นมั่นคงในดงกลอน
เพียงออดอ้อนอ้อนออดทอดไฉน
แม้พร่ำเพ้อเพ้อพร่ำจนฉ่ำนัย
หวังเพียงใช่ใช่เพียงอยู่เคียงกัน

หลังม่านหมอกหมอกม่านผ่านราตรี
คืนหนึ่งนี้นี้หนึ่งยังตรึงฝัน
มานซ่อนเร้นเร้นซ่อนอ้อนรำพัน
อย่าแปรผันผันแปรจงแน่ใจ


พระอาทิตย์อัสดง