~๐ ฝนมาน้ำตาคลอ ๐~



ใครจะเศร้าเหงาทรวงถึงดวงน้อง
จึ่งพร่ำร้องบอกลมมาพรมพร่าง
ถ้อยรำพันวจีเหงาเคล้าครวญคราง
รักจืดจางนวลน้องร้องระทม

จะให้คิดเปลี่ยนผันนั้นคงสาย
รักที่หมายหลุดลอยพลอยขื่นขม
ไม่ขอยื้อฉุดรักจักตรอมตรม
ร้องระงมสมใจให้ชาชิน

~ พระอาทิตย์อัสดง ~

เพียงคำเปรย เผยพ้อ คนท้อร่ำ
หอบระกำ ช้ำนาง จางถวิล
สะอื้นกลาง พร่างฝน ที่หล่นริน
สวาสดิ์สิ้น ผินเลือน เจ้าเอื้อนลา

อยากประโลม โจมขวัญ แต่หวั่นนัก
ด้วยซากปรัก รักลวง หน่วงผวา
ยังปักแน่น แก่นใจ ไม่สร่างซา
เกรงจักคว้า ปมเก่า เข้าย้ำตรม

~ ปภัสร์ ~

จะไม่เกี่ยวเหนี่ยวรั้งแม้ครั้งไหน
บอกดวงใจให้ฝืนยามขื่นขม
เจ็บระกำช้ำดวงทรวงระบม
ขาดรักห่มพรมพร่างนัยนางน้อง

เพียงวจีพี่พร่ำฉ่ำกมล
ใจทุรน-หล่นหายมลายผอง
ต่อไปนี้มีรักจักมิครอง
แค่เพียงสองคล้องสัมพันธ์มั่นมิคลาย

~ พระอาทิตย์อัสดง ~

พี่ได้เพียง เรียงคำ นำมาต่อ
เคล้าพะนอ คลอข้าง มิห่างหาย
กอบอ้อมใจ ไออุ่น กรุ่นมิวาย
รองระบาย พ่ายรัก ผ่อนหนักนาง

เพียงแบ่งปัน ขวัญเจ้า ยามเหงาข่ม
ปลิดโศกซม ขมขื่น วันคืนหมาง
จงร้อยถัก อักษร กร่อนใจจาง
ช่วยละร้าง ทางช้ำ ที่ย้ำเยือน

~ ปภัสร์ ~

* ขอขอบคุณ คุณพี่ปภัสร์ ที่ได้ร่วมต่อกลอนกัน *