คือไม่รู้ว่าใจนี้ไม่รู้
คือไม่สู้สันทัดจัดอักษร
คือมันฟุ้งซ่านเศร้าก่อนเข้านอน
คือออดอ้อนกับดาวเหงาจังเลย
จึงละเลงเร่งวางกลอนอย่างขำ
จึงละคำงดงามตามใจเผย
จึงละเลียดเบียร์แก้วแล้วก้มเงย
จึงหลับเลยลืมตื่น มาชื่นวัน
กามนิต
๑๙ ก.พ.๕๕
คือใจผู้สู้กลอนจักอ้อนฝัน
คือมันมุ่งฟุ้งเฟ้อเพ้อถึงจันทร์
คือเฝ้าฝันพันดาวพราวชมเชย
คือมันมุ่งฟุ้งเฟ้อเพ้อถึงจันทร์
คือเฝ้าฝันพันดาวพราวชมเชย
จึงละเลงเพลงกานท์สานสัมพันธ์
จึงรำพันวันนี้มีเฉลย
จึงละเมียดละม้ายคล้ายคนเคย
จึงได้เผยเอ่ยคำ มิร่ำไร
จึงรำพันวันนี้มีเฉลย
จึงละเมียดละม้ายคล้ายคนเคย
จึงได้เผยเอ่ยคำ มิร่ำไร
พระอาทิตย์อัสดง
๒๐ก.พ.๕๕
๒๐ก.พ.๕๕
* ขอขอบคุณ คุณกามนิตมา ณ.ที่นี่ด้วยคะ *
